Abbegaster Schoolmeester Jacob Wilbers
(Oudega 4 mei 1918 – Oudemirdum 27 februari 1945)
Door: Piet Oppedijk, Workum
Jacob Wilbers, in geniep zijn twee verzetsstrijders na executie door de Duitsers begraven in het Jolderenbos aan de rand van Oudemirdum, even ten zuidwesten van Oudemirdum
Hij was onderwijzer aan de christelijke lagere school in Abbega. In het verzet bekleedde hij de functie van officier van bewapening van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten in de gemeente Wijmbritseradeel. Wilbers werd gearesteerd op 23 februari 1945 te Woudsend waar hij was ondergedoken. Om zes uur ’s ochtends, de27e februari 1945, haalde SD’er Strobel twee gevangenen uit een politiecel in Sneek. De enen was Jacob Wilbers 26 jaar en de andere was Johannes Wissink 24 jaar, (was scheepstimmerman geweest bij de Koninklijke Marine). De twee mannen werden tussen een stel SD”ers in een personenauto gezet. Het was hun laatste tocht van Wilbers en Wissink. In die vroegere, donkere winterochtend, reed de auto naar de Gaasterlandse bossen. Op een pad in de buurt van de „Kooivijver‟ bij Oudemirdum werd gestopt. Wilbers en Wissink werden daar in het Jolderenbos gefusilleerd. Jacob Wilbers werd op 9 juli 1945 herbegraven op de N.H. begraafplaats in Oudega W.
Heel zorgzaam kijkt David Landsheer (18) af en toe om of ik hem nog bijhoud. We fietsen door het Jolderenbos aan de rand van Oudemirdum (Fr.) over een bospaadje met om de tien meter een verradelijk haakse bocht. Het gaat in een moordend tempo heuveltje op en heuveltje af. Mijn knieën kraken. Ik ben al snel buiten adem. Gelukkig stapt David even af om me iets te laten zien. We moeten lopend het bos in, met de fiets lukt het verder niet. Na een meter of tien staat tussen de bomen een onopvallend monumentje ter nagedachtenis aan het feit dat hier op 27 februari 1945 in het geniep twee verzetsstrijders na executie door de Duitsers zijn begraven. Allebei pas in de twintig, Jacob Wilbers en Johannes Wissink.
David Landsheer: een bosarbeider heeft alles gezien. Toen de Duitsers verdwenen waren heeft hij met zijn blote handen de lichamen weer opgegraven om te kijken of hij iets in hun kleren kon vinden, een adres of zo, zodat de familie gewaarschuwd kon worden. Ook heeft hij de precieze plek in zijn kop geprent. Konden ze na de bevrijding snel opgegraven worden.
Op 9 juli 1945 zij we vanuit Abbega met de moeders achter op de fiets naar de herbegrafenis van meester Wilbers geweest in Oudega W. Op het kerkhof zijn mij veel gebeurtenissen bijgebleven daar aan de noordkant van de kerk. Jacob Wilbers is toen volgens mijn belevenis met militaire eer begraven, omdat er 4 personen waren met een geweer die geschoten hebben, met aan elk kant van het graf 2 personen. Wij hebben toen op het kerkhof zo goed als het ging het lied gezang 174 uit de bundel van 1938 gezongen.
- Vaste rots van mijn behoud, als de zonde mij benauwt, laat mij steunen op uw trouw, laat mij rusten in uw schauw waar het bloed door U gestort, mij de bron des levens wordt.
- Jezus niet mijn eigen kracht niet het werk door mij volbracht, niet het offer dat ik breng, niet de tranen die ik pleng, schoon ik ganse nachten ween, kunnen redden, Gij alleen.
- Zie, ik breng voor mijn behoud U geen wierook, mirr’ of goud; moede kom ik, arm en naakt, tot de God die zalig maakt, die de armen kleedt en voedt, die den zondaar leven doet.
- Eenmaal als de stonde slaat, dat dit lichaam sterven gaat, als mijn ziel uit d’aardse woon opklimt tot des Rechters troon, rots der eeuwen in uw schoot berg mijn ziele voor den dood.
Tekst Monument
Jolderenbos Oudemirdum
1940 – 1945
HIER WERDEN OP
27 FEBRUARI 1945
DOOR DE VIJAND
GEFUSILLEERD
JACOB WILBERS
EN JOH. WISSIN
